Delectus instrumentorum ad probationes mechanicas pro calceis frenorum ferreis confectis normae ICS 45.060.20 respondebit. Haec norma specificat probationem proprietatum mechanicarum in duas partes dividi:
1. Examen Tensionis
Peragetur secundum provisiones normae ISO 6892-1:2019. Dimensiones et qualitas processus speciminum tensilium requisitis normae ISO 185:2005 satisfacere debent.
2. Methodus probationis duritiae
Secundum normam ISO 6506-1:2014 implementandum est. Exemplaria duritiae ex dimidia parte inferiore vectis probationis separatim fusae secanda sunt; si vectis probationis nulla est, una solea freni sumenda est, 6 mm – 10 mm ex latere eius plananda sunt, et duritia in 4 punctis probationis metienda est, valore medio exitu probationis existente.
Fundamentum Methodi Probationis Duritiae
Norma ISO 6506-1:2014 "Materiae Metallicae – Examen Duritudinis Brinell – Pars 1: Methodus Examinationis" principium, symbola et explicationes, apparatum probationis, specimina, rationes probationis, incertitudinem eventuum et relationem probationis pro examine duritiae Brinell materiarum metallicarum specificat.
2.1 Selectio Instrumentorum Probationis: Durioritas Brinelliana (Primum Commendata)
Commoda: Area indentationis magna est, quae duritiem generalem materiae ferri fusi (ferrum fusum structuram inaequalem habere potest) reflectere potest, et eventus magis repraesentativi sunt.
Aptum est ferro fuso mediae et humilis duritiae (HB 80 – 450), quod plene ambitum duritiae calceorum frenorum ferri fusi tegit.
Operatio est relative simplex, et requisitum pro politura superficiali speciminis relative parvum (plerumque Ra 1.6 – 6.3μm sufficit).
2.2 Principium probationis duritiae Brinellianae
Principium sic summatim dici potest: Sphaera e metallo duro (vel chalybe extincto) diametro 10 mm in superficiem speciminis sub certa vi probationis (velut 3000 kgf) premitur. Post mensuram diametri indentationis, valor duritiae (HBW) computatur ad facultatem materiae deformationi plasticae resistendi describendam. Eius commodum principale in valida repraesentativitate eventuum consistit, quae proprietates duritiae macroscopicae materiae reflectere potest. Methodus classica est, late adhibita in probatione perfunctionis materiarum metallicarum.
2.3 Symbola et Explicationes Valoris Duritudinis Brinell
Definitio fundamentalis valoris duritiae Brinell (HBW) est: proportio vis probationis (F) ad aream superficiei indentationis (A), unitate MPa (sed plerumque unitas non notatur, et solum valor numericus adhibetur). Formula calculi est haec: HBW = πD(D − D² − d²)² × 0.10² × F
Ubi:
F est vis probationis (unitas: N);
D est diameter indentatoris (unitas: mm);
d est diameter medius indentationis (unitas: mm);
Coefficiens "0.102" est factor conversionis adhibitus ad unitatem vis probationis ex kgf ad N convertendam (si directe in N computatur, formula simplificari potest).
Ex formula videri potest, sub eadem vi probationis et diametro indentatoris, quo minor diameter indentationis, eo fortior est facultas materiae deformationi plasticae resistendi, et eo altior est valor duritiae Brinell; contra, eo inferior.
Secundum proprietates materiales calceorum frenorum ferri fusi (ferri fusi grisei), parametri probationis duritiae Brinell plerumque sunt hae:
Vis probationis (F): Generaliter, 3000kgf (29.42kN) adhibetur, et symbolum duritiae correspondens est "HBW 10/3000".
Nota: Si specimen tenue est aut materia mollis, vis probationis adaptari potest (exempli gratia 1500kgf vel 500kgf) secundum ISO 6506-1:2014, sed hoc in relatione probationis indicandum est.
Tempus publicationis: XXVI Augusti, MMXXXV
